W spuściźnie rodziny Wiłkomirskich przechowywanej w zbiorach specjalnych Książnicy odnaleźliśmy fotografię wykonaną w 1925 r., przedstawiającą Kazimierza Wiłkomirskiego z żoną i córką. 
Ślub K. Wiłkomirskiego z jego uczennicą Marią z domu Fryde (zm. w 1963 r.) odbył się 4 lutego 1923 r. w kościele pw. św. Mikołaja w Kaliszu. W 1924 r. w Kaliszu urodziła się ich córka Aniela.
Kilka słów o Kazimierzu Wiłkomirskim
Wiolonczelista, dyrygent, kompozytor i pedagog - wychowawca wielu pokoleń znanych polskich wiolonczelistów, urodził się 1 września 1900 r. w Moskwie. Zmarł 7 marca 1995 r. w Warszawie. Już w ósmym roku życia rozpoczął naukę gry na wiolonczeli u M. Bukinika i po roku został jego uczniem w Konserwatorium Ludowym w Moskwie.
Obok bogatej działalności koncertowej w kraju i na trzech kontynentach (Europa, Azja, Ameryka) pełnił najbardziej odpowiedzialne stanowiska i tak po 1945 r. pracował jako rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi, dyrektor i pierwszy dyrygent Państwowej Filharmonii i Opery we Wrocławiu, dziekan Wydziału I Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. Od lat 50-tych był m. in. dyrektorem Państwowej Opery i Filharmonii w Gdańsku, dyrektorem artystycznym i dyrygentem Państwowej Opery we Wrocławiu. Od 1963 r. w Warszawie pełnił funkcję kierownika Katedry Kameralistyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej.
W latach 1921-1925 pracował jako nauczyciel w KTM w Kaliszu: prowadził klasę wiolonczeli, klasę kameralną, wykładał przedmioty teoretyczne. W Kaliszu zorganizował ponad 100 własnych koncertów i 10 recitali połączonych z prelekcjami na temat muzyki.
W 1968 roku otrzymał godność Honorowego Członka Kaliskiego Towarzystwa Muzycznego, w 1977 Medal za Zasługi dla Województwa Kaliskiego, w 1981 Medal z okazji 60. rocznicy działalności w Kaliszu, a w 1989 Medal 800-lecia Kalisza. Do 1986 r. uczestniczył w Kaliskich Dniach Muzyki Kameralnej. W 1999 r. salę nr 337 Szkoły Muzycznej w Kaliszu nazwano imieniem profesorów Marii i Kazimierza Wiłkomirskich.
Comments